Vakiteny voalohany

Taratasy Faharoan’i Masindahy Joany Apôstôly (2 Jo. and. 4-9)

Izay mitoetra amin’ny fampianarana no manana ny Ray sy ny Zanaka.

Faly dia faly aho, fa nahita ny zanakao sasany mandeha amin’ny fahamarinana,
araka ny didy noraisintsika tamin’ny Ray.
Ary ankehitriny, mihanta aminao aho, tompokovavy,
— tsy toy ny manoratra didy vaovao aminao, fa ny efa azontsika hatramin’ny voalohany ihany —
aoka hifankatia isika.
Ny fitiavana dia izao:
ny mandeha araka ny didiny;
ary ny didiny araka ny renareo hatramin’ny voalohany, dia izao:
ny mandeha amin’ny fitiavana.
Fa maro no efa mitsangana ho mpamitaka amin’izao tontolo izao,
izay tsy manaiky fa efa tonga tamin’ny nofo i Jesoa Kristy;
ireny no mpamitaka sy antikristy.
Tandremo àry, mba tsy hanafoana ny fisasaranay,
fa mba handray valisoa tanteraka ianareo.
Izay rehetra tafahoatra fa tsy mitoetra amin’ny fampianaran’i Kristy
dia tsy manana an’Andriamanitra;
fa izay mitoetra ao amin’ny fampianarana no manana ny Ray sy ny Zanaka.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 118, 1-2. 10-11. 17-18

Sambatra izay mizotra amin’ny lalan’ny Tompo.

Sambatra izay madio famindra,
fa mizotra amin’ny lalan’ny Tompo!
Sambatra izay mitandrina ny fanambaràny,
sy mitady azy amin’ny fony tontolo!

Mitady Anao amin’ny foko tontolo aho,
koa aza avela handao ny baikonao!
Raketiko ato am-poko ny didinao,
mba tsy hanotako aminao.

Asio soa ity izaho mpanomponao;
ka ho velona sy hitandrina ny teninao!
Alao tampina ny masoko hibanjina
ny zava-mahagaga amin’ny lalànao.

Evanjely

Aleloia. Aletoia.

Mahatoky amin’ny teniny rehetra ny Tompo, ary tsara fo amin’ny asany rehetra.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 17, 26-37)

Toy izany koa no hiseho amin’ny andron’ny Zanak’Olona.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Toy ny niseho tamin’ny andron’i Nôe no hiseho koa amin’ny andron’ny Zanak’Olona:
nihinana sy nisotro ny olona ary nampaka-bady sy namoa-jazavavy,
mandra-pahatongan’ny andro nidiran’i Nôe tao amin’ny sambo fiara,
dia tonga ny safodrano ka nandringana azy rehetra.
Ary koa tahaka ny tamin’ny andron’i Lôta:
nihinana sy nisotro ny olona, nividy sy nivarotra, ary namboly sy nanao trano;
fa tamin’ny andro nivoahan’i Lôta tao Sôdôma kosa,
nisy afo sy solifara avy any an-danitra nilatsaka nandringana azy rehetra.
Dia ho tahaka izany koa amin’ny andro hisehoan’ny Zanak’Olona.

Amin’izany andro izany,
izay any ambony tafon-trano aoka tsy hidina haka ny fananany ao an-tranony;
toy izany koa, izay any an-tsaha, aoka tsy hiverina haka izay nilaozany.
Tsarovy ny vadin’i Lôta!
Izay hitady hamonjy ny ainy, dia hahavery azy, fa izay hahafoy azy no hamonjy azy.
Lazaiko aminareo fa amin’izany alina izany,
amin’ny olona roa lahy miray fandriana, ny iray horaisina ary ny iray havela;
amin’ny olona roa vavy miara-manodina fikosohan-dafarinina, ny iray horaisina ary ny iray havela;
ary amin’ny olona roa lahy izay eny an-tsaha, ny iray horaisina ary ny iray havela.”

Dia namaly izy ireo ka nanao taminy hoe:

“Ho aiza Tompoko?”

Ary hoy Izy taminy:

“Amin’izay hitoeran’ny faty no hiangonan’ny voromahery.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’i Filemôna (Filem. 7-20)

Raiso izy, tsy toy ny mpanompo intsony fa tahaka ny rahalahy malala.

Ry malala, mameno hafaliana amam-panalana alahelo ahy ny fitiavanao,
noho ianao efa namelombelona ny fon’ny olona masina.
Koa amin’izany na dia azoko atao aza ny mandidy anao ao amin’i Kristy amin’izay tokony hataonao,
dia aleoko miangavy aminao noho ny fitiavana.
Hitanao izaho Paoly efa antitra sady mpifatotr’i Kristy koa ankehitriny;
dia mifona aminao ho an’i Onesimo zanako naterako teto am-patorana,
izay tsy nahasoa anao loatra fahiny, fa mahasoa antsika tokoa ankehitriny,
dia ianao sy izaho.
Ampodiko aty aminao izy, ilay sombin’ny aiko.
Nikasa hihazona azy taty amiko aho, mba hanompo ahy ho solonao,
eto amin’ny fifatorako noho ny amin’ny Evanjely;
saingy naleoko tsy nanao na inona na inona raha tsy teny ierana aminao,
mba tsy ho an-tery setra ny asa soanao, fa ho an-tsitrapo tokoa.
Angamba koa i Onesimo no niala vetivety teto aminao,
dia ny mba hanananao azy mandrakizay, tsy toy ny mpanompo intsony,
fa mihoatra ny mpanompo, dia tahaka ny rahalahy malala,
ho ahy indrindra ary mainka fa ho anao, na araka ny nofo na araka ny Tompo.
Koa raha ataonao ho namanao tokoa aho, dia raiso tahaka ny tenako izy;
ary raha nanao ny tsy marina taminao izy, na nitrosa taminao,
dia ataovy ho trosako aminao izany.
Izaho Paoly no manoratra ity amin’ny tanako, izaho no hanefa izany,
mba tsy hilazako aminao fa mpitrosako ianao, ary ahy mbamin’ny tenanao aza.
Eny, ry rahalahy, aoka hifaliako ao amin’ny Tompo ianao,
ka velombelomy ao amin’i Kristy ny foko.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 145, 7. 8-9a. 9bd-10

Sambatra izay manana ho mpitahy ny Andriamanitr’i Jakôba.

Tompo nanao ny lanitra sy ny tany,
sy manome rariny ny ampahoriana!
Ilay mamahana ny noana,
Tompo mamaha ny mpifatotra.

Tompo mampahiratra ny jamba,
Tompo mampitraka ny miondrika,
Tompo mpiaro ny vahiny,
tohan’ny kamboty sy ireo mpitondratena.

Tompo tia ny olo-marina,
fa mampiviona kosa ny olon-dratsy;
Tompo manjaka mandrakizay:
dia ny Andriamanitrao, ry Siôna, amin’ny taona mifandimby.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Izaho no lalana sy fahamarinana ary fiainana, hoy ny Tompo; tsy misy olona mankany amin’ny Ray afa-tsy amin’ny alalako.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 17, 20-25)

Indro ao anatinareo ny fanjakan’Andriamanitra.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa nanontanian’ny Farisianina izay andro hiavian’ny fanjakan’Andriamanitra,
ka namaly hoe:

“Tsy mba manetriketrika fiavy ny fanjakan’Andriamanitra,
ary tsy hataon’ny olona hoe: Indro aty na ary izy;
fa indro ao anatinareo ny fanjakan’Andriamanitra.”

Dia hoy koa Izy tamin’ny mpianany:

“Ho avy ny andro hanirianareo hahita ny anankiray amin’ny andron’ny Zanak’Olona,
fa tsy hahita ianareo.
Hilazan’ny olona ianareo fa hoe:
Indro ery, na indro ety;
nefa aza mankany ianareo, na manaraka izany akory.
Fa tahaka ny fanjelatry ny hela-baratra miserana ny faravodilanitra
hatramin’ny lafiny iray ka hatrany amin’ny lafiny hafa,
dia ho tahaka izany koa no fiavin’ny Zanak’Olona amin’ny androny.
Fa tsy maintsy hijaly mafy aloha Izy sy holavin’ity taranaka ity.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’i Tito (Tit. 3, 1-7)

Naniasia isika fahiny, saingy voavonjy noho ny famindram-pony.

Ry malala,
ampahatsiarovy ny mpino fa adidin’izy ireo ny manaiky ny mpitondra sy ny manam-pahefana,
ka tsy maintsy manoa azy ireo izy sy vonon-kanao ny asa soa rehetra,
tsy hilaza ratsy olona, tsy hifanditra,
fa hifanaraka sy hampiseho halemem-panahy lehibe amin’ny olona rehetra.
Fa isika koa fahiny mba efa adala, tsy nanaiky, naniasia,
andevon’ny faniriana amam-pilan-dratsin’ny nofo rehetra, mpisompatra sy mpialona
ka sady tandrifin’ny hankahalaina no nifankahala koa.
Saingy nony niseho ny famindram-po amam-pitiavan’Andriamanitra Mpamonjy antsika olombelona,
dia tsy noho ny asan’ny fahamarinana nataontsika, fa noho ny famindram-pony;
Izy no namonjy antsika tamin’ny fanasana nahaterahantsika indray sy ny fanavaozan’ny Fanahy Masina,
izay nampidininy be dia be tamintsika tamin’ny alalan’i Jesoa Kristy Mpamonjy antsika;
mba hohamarinin’ny fahasoavana isika
ka ho tonga mpandova am-panantenana ny fiainana mandrakizay.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Sal. 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6

Ny Tompo miandry ahy, tsy orin’inona aho.

Ny Tompo miandry ahy: tsy orin’inona aho;
izaho ampiraotiny amin’ny vilo-maitso,
entiny amin’ny rano manala sasatra,
velombelominy fanahy.

Tarihiny amin’ny lala-marina noho ny Anarany!
Na mamaky lohasaha maizina aza aho, tsy matahotra izay loza:
satria ianao miaraka amiko:
ny kibay aman-tehinao mampatoky ahy!

Rosoanao sakafo
eo imason’ny rafiko aho:
ka ny loha mitavona ilo,
ny kapoaka safomorona!

Eny, hatsaram-po sy hasambarana
no manjohy amin’ny fiainana tontolo;
ny tranon’ny Tompo
no fonenana taona maro mifandimby.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ankalazao ny Tompo, ry Jerosalema, Izy Ilay mandefa ny didiny eto an-tany.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 17, 11-19)

Ny vahiny indray ity no hany niverina hankalaza ny voninahitr’Andriamanitra.

Tamin’izany andro izany nony nandeha ho any Jerosalema i Jesoa,
dia nanara-tsisina an’i Samaria sy Galilea.
Ary raha niditra tao amin’ny vohitra anankiray Izy,
dia nifanena tamin’ny boka folo lahy izay nijanona teny lavidavitra teny.
Dia niantso izy ireo ka nanao hoe:

“Ry Jesoa Mpampianatra ô, mamindrà fo aminay.”

Vantany vao nahita azy ireo Izy, dia nanao hoe:

“Mandehana, misehoa amin’ny mpisorona”;

ka nony nandeha ho any izy ireo dia sitrana teny am-pandehanana.
Ary ny anankiray tamin’ireny, rahefa nahita fa sitrana izy,
dia niverina ka nankalaza an’Andriamanitra tamin’ny feo mahery.
Niankohoka tamin’ny tongotr’i Jesoa izy, dia nisaotra Azy;
ary Samaritanina izy io.
Dia niteny i Jesoa ka nanao hoe:

“Moa tsy folo lahy va no nadio? Ka nankaiza àry ny sivy?
Ny vahiny indray ity no hany niverina tamin’izy ireny mba hankalaza an’Andriamanitra?”

Dia hoy Izy taminy:

“Mitsangana, ary mandehana, fa ny finoanao no nahavonjy anao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.