Vakiteny voalohany

Bokin’i Mikea Mpaminany (Mik. 7, 14-15. 18-20)

Ario any ambany ranomasina ny fahotanay rehetra.

Ary nivavaka i Mikea mpaminany, ka nanao hoe:

“Andraso amin’ny tehinao ny vahoakanao, ry Tompo,
dia ny ondry lovanao, izay monina mitokana any an’ala, eo afovoan’i Karmela;
aoka hiraoka any Basàna sy any Galaada izy,
toy ny tamin’ny andro taloha.
Toy ny tamin’ny andro nivoahanao avy any amin’ny tany Ejipta,
anehoy zava-mahagaga izahay.
Iza no Andriamanitra tahaka Anao,
izay manesotra ny fahotana ary mamela fahadisoana an’izay sisa amin’ny lovanao?
Tsy mba ataonao mahery mandrakizay ny fahatezeranao fa ny mamindra fo no sitrakao.
Mamindrà fo aminay indray re ka hitsakitsaho ny faharatsianay.
Ario any ambany ranomasina ny fahotanay rehetra
ampisehoy amin’i Jakôba ny fahamarinanao,
sy amin’i Abrahama ny famindram-ponao;
izay efa nianiananao tamin’ny razanay hatramin’ny andro faha-taloha.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 102. 1-2. 3-4. 9-10. 11-12)

Mpamindra fo sy antra ny Tompo.

Isaory ny Tompo, ry fanahiko;
sy ny Anarany Masina, ry ato anatiko rehetra!
Isaory ny Tompo, ry fanahiko!
Aza misy hadinoina ny soa avy aminy!

Izy ilay mamela ny helokao rehetra,
manasitrana ny aretinao rehetra,
manavotra ny ainao amin’ny lavaka,
manototra hatsaram-po sy indrafo anao.

Tsy mba lalandava no ifandaharany,
na mandrakizay no irehetan’ny fony.
Tsy araka ny otantsika no ataony antsika!
na araka ny helotsika no avaliny antsika.

Fa tahaka ny haavon’ny lanitra ambonin’ny tany,
no haben’ny hatsaram-pony amin’izay matahotra Azy.
Tahaka ny ifanalaviran’ny Atsinanana sy Andrefana
no analavirany amintsika ny hadisoantsika.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Hitsangana aho ho any amin’ny raiko, ka hanao aminy hoe: “Dada ô, nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho.”

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 15, 1-3. 11-32)

Io rahalahinao io dia maty ka velona indray, ary very ka hita indray.

Tamin’izany andro izany,
nanatona hihaino an’i Jesoa ny poblikanina sy ny mpanota,
ka nimonjomonjo ny Farisianina sy ny mpanora-dalàna nanao hoe:

“Ilay ity mandray ny mpanota sy miara-mihinana aminy.”

Dia nanao ity fanoharana ity tamin’izy ireo i Jesoa nanao hoe:

“Nisy lehilahy anankiray nanan-janaka mirahalahy,
ka hoy ilay zandriny tamin-drainy:

‘Dada ô, omeo ahy ny anjara fananana tokony ho ahy.’

Dia nozarainy tamin’izy roa lahy ny fananany.
Nony afaka andro vitsivitsy,
dia nangonin’ilay zandriny ny fananany rehetra
ka lasa nankany an-tany lavitra izy nandany ny fananany
tamin’ny fitondran-tena ratsy.
Rahefa laniny avokoa ny fananany rehetra,
dia nisy mosary lehibe tamin’izany tany izany ka nahantra izy.
Dia lasa ny anao nikarama tamin’ny tompon-tany anankiray
hiandry kisoa tany an-tsaha.
Naniry hivoky ny hodi-boan-javatra nohanin’ny kisoa izy,
fa tsy nisy nanome azy.
Izay vao nody ny sainy ka hoy izy:

‘Firifiry akory moa ny mpikaraman’i dada no manan-kanina be,
nefa izaho kosa ity maty noana aty!
Hitsangana aho ho any amin’ny raiko ka hanao aminy hoe:
Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina hoe zanakao intsony;
fa mba ataovy tahaka ny anankiray amin’ny mpikaramanao re aho.’

Dia niainga izy ka lasa nankany amin-drainy.
Mbola lavitra kosa izy, dia nahatazana azy rainy,
ka onena nidodododo nitsena azy,
namihina ny vozony sy nanoroka azy.
Dia hoy ity zanany taminy:

‘Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina ho zanakao intsony.’

Fa hoy rainy tamin’ny mpanompony:

‘Alao haingana ny akanjo tsara indrindra ka ampiakanjoy azy,
asio peratra ny rantsan-tanany, kiraroy ny tongony,
ary ento ny zanak’omby matavy ka vonoy,
dia aoka hihinana sy hifaly isika,
fa ity zanako ity dia maty ka velona indray,
ary very ka hita indray.’

Dia nifaly izy rehetra.
Sendra tany an-tsaha kosa ny zanany lahimatoa tamin’izay.
Nony nody izy sy mby teo akaikin’ny trano,
dia nandre zava-maneno sy dihy,
ka niantso ankizilahy anankiray sy nanontany azy izay anton’izany.
Dia hoy ilay mpanompo taminy:

‘Tonga ny rahalahinao, ka namono zanak’omby matavy rainao,
satria tafaverina soa aman-tsara izy.’

Dia tezitra izy, ka tsy nety niditra,
ary nivoaka rainy hampandroso azy.
Fa hoy ny navaliny an-drainy:

‘Indro efa ela no nanompoako anao,
ary tsy mbola nandika ny didinao akory aho,
nefa tsy mbola mba nomenao zanak’osy iray akory
hifaliako amin’ny sakaizako;
fa nony tonga kosa io zanakao io
izay avy nandany ny fananany tamin’ny vehivavy janga,
dia namonoanao zanak’omby matavy izy.’

Fa hoy rainy taminy:

‘Ianao, anaka, dia eto amiko mandrakariva
ka anao avokoa izay rehetra ananako;
fa mety kosa ny manao fihinanam-be sy fifaliana,
satria io rahalahinao io,
dia maty ka velona indray, ary very ka hita indray.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Jenezy (Jen. 37, 3-4. 12-13a. 17b-28)

Indry ery ilay mpanonofy; andeha ho vonointsika izy.

Tian’i Israely mihoatra noho ny zanany rehetra i Jôsefa,
fa zanaky ny fahanterany, ka nanaovany akanjo lava.
Nony hitan’ireo rahalahiny, fa tian-drainy mihoatra noho izy rehetra i Jôsefa,
dia nankahalainy izy, ka tsy zakany intsony ny hiteny aminy amim-pitiavana.
Nandeha niandry ny biby fiompin-drainy tany Sikema ireo rahalahin’i Jôsefa.
Ka hoy i Israely tamin’i Jôsefa:

“Moa tsy miandry ny biby fiompy any Sikema va ny rahalahinao.
Ka avia ianao hirahiko ho any amin’izy ireo.”

Dia lasa i Jôsefa nanaraka ny rahalahiny, ka nahita azy tany Dotaïna.
Mbola lavitra izy, dia tazany, ka talohan’ny nahatongavany teo akaikiny,
dia niray tetika hamono azy izy ireo.
Nifampiteny toy izao izy ireo:

“Indry ery ilay mpanonofy; izy tokoa iny avy iny.
Andeha hovonointsika izy,
ka hatsipintsika ao anatin’ny iray amin’ireto lavaka fantsakana ireto,
sy holazaintsika hoe:
nohanin’ny biby masiaka, ary ho hitantsika amin’izany izay hiafaran’ny nofiny.”

Nandre izany i Robena, ka namonjy azy teo an-tanan’ireo; hoy izy:

“Aza mamono azy isika,”

Hoy i Robena tamin’izy ireo:

“Aza mandatsa-dra, fa atsipazo ao anatin’io lavaka aty an’efitra io izy.
Ka aza maninji-tanana aminy ianareo.”

Ny kendreny dia ny hanafaka azy eo an-tanan’ireo,
mba hampodiany azy ho any amin-drainy.
Nony tonga teo amin’ny rahalahiny i Jôsefa dia nendahiny ny akanjony,
ilay akanjo lava fitondrany.
Ka noraisiny izy, natsipiny tao anaty lavaka;
ary maina ilay lavaka, ka tsy nisy rano.
Ary dia nipetraka nihinana izy ireo.
Nony natopiny ny masony,
dia hitany fa indreny misy Ismaelita niray dia, avy any Galaada;
ary ny entana nentin’ny ramevany dia astragàla, ditin-kazo manitra, mbamin’ny ladanòma,
ndeha havariny any Ejipta.
Ka hoy i Jodà tamin’ireo rahalahiny:

“Inona no soa azontsika raha mamono ny rahalahintsika sy manafina ny rany isika?
Andeha hamidintsika amin’ny Ismaelita izy,
fa aza maninji-tanana aminy isika, fa rahalahintsika sy nofontsika izy.”

Dia nihaino azy, ireo rahalahiny.
Ka nony nandalo ireo mpandrato Madianita,
dia nesoriny sy nakariny hiala tao an-davaka i Jôsefa,
dia namidiny roapolo farantsa volafotsy tamin’ny Ismaelita,
ka nentin’ireo nankany Ejipta.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 104, 16-17. 18-19. 20-21)

Tsarovy ny asa mahagaga nataon’ny Tompo.

Nantsoiny ho amin’ny tany ny mosary;
notapahiny avokoa ny fitohiza-mofo.
Nandefa lehilahy iray hialoha Azy Izy:
dia i Jôsefa izay namidy ho ankizilahin’olona.

Voababo: ka ny tangotra voagadra,
ny vozona voahodidina vy
hatramin’ilay fotoana nahatò ny teniny,
nirotsahan’ny Tompo hanamarina azy!

Koa naniraka hamaha azy ny Mpanjaka;
nampanafaka azy ny Mpifehy vahoaka:
nataony tompon’ny tranony izy,
sy mpanapaka ny fananany rehetra.

Evanjely

Dera sy haja ho anao, ry Jesoa Tompo.

Toy izao no nitiavan’Andriamanitra an’izao tontolo izao: nomeny ny Zanany Tokana; ka hanana ny fiainana mandrakizay izay rehetra mino Azy.

Dera sy haja ho anao, ry Jesoa Tompo.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 21, 33-43. 45-46)

Ity ny mpandova, andeha hovonointsika izy.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona nanao hoe:

“Mihainoa ity fanoharana hafa ity koa ianareo:
Nisy lehilahy tompon-trano anankiray namboly voaloboka,
namefy azy manodidina izy, sy nandavaka tany hanaovana famiazana teo,
ary nanao tilikambo;
dia nahofany tamin’ny mpiasa izany, ka lasa nandeha lavitra izy.
Nony tonga ny taom-pahavokarana,
dia nirahiny ho any amin’ireo mpiasa ny ankizilahiny,
handray ny vokatry ny tanim-boalobony
fa nosamborin’ireo mpiasa ny ankizilahiny,
ka ny anankiray nokapohiny, ny anankiray novonoiny, ary ny anankiray notorahany vato.
Dia naniraka ankizilahy maromaro kokoa noho ny taloha indray izy,
fa nataony toraka izany ihany koa.
Nony farany, dia ny zanany lahy no nirahiny ho any aminy,
fa hoy izy:

‘Hanaja ny zanako izy.’

Kanjo nony hitan’ireo mpiasa ilay zanany lahy,
dia nifampilaza izy ireo hoe:

‘Ity ny mpandova, andeha hovonointsika izy,
dia ho lasantsika ny lovany.’

Dia nosamboriny izy ka nentiny tany ivelan’ny tanim-boaloboka, ary novonoiny.
Koa rahefa tonga ilay tompon’ny tanim-boaloboka,
hataony ahoana moa zany mpiasa izany?”

Hoy ireo taminy:

“Haringany tsy hananany antra akory izany mpiasa ratsy fanahy izany,
ary ny tanim-boalobony dia hahofany amin’ny mpiasa hafa,
izay hanome ny vokatry ny tany amin’ny fotoany.”

Dia hoy i Jesoa taminy:

“Tsy mba novakinareo va ny Soratra Masina hoe:

Ny vato narian’ny mpanao trano no efa tonga vato fehizoro;

avy tamin’ny Tompo izany, ka mahagaga eo imasontsika?
Noho izany dia lazaiko aminareo,
fa hoesorina aminareo ny fanjakan’Andriamanitra
ka hafindra amin’ny firenena hampahavokatra azy.”

Nony nandre ny fanoharana nataony ny lohandohan’ny mpisorona sy ny Farisianina,
dia nahalala fa izy ireo no lazainy amin’izany,
ka nitady hisambotra Azy;
saingy natahotra ny vahoaka izay nanao Azy ho mpaminany izy ireo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Jeremia Mpaminany (Jer. 17, 5-10)

Ho voaozona ny olona mitoky amin’olombelona; fa hohasoavina izay mitoky amin’ny Tompo.

Izao no lazain’ny Tompo:

“Ho voaozona ny olona izay mitoky amin’olombelona,
sy manao ny nofo ho sandriny,
ary miala amin’ny Tompo ny fony!
Manahaka ny anjavidy eny an-tany lava volo izy,
ary rahefa misy hasambarana tonga, tsy ifaliany;
honina amin’ny tany karankaina any an’efitra,
any amin’ny tany sira, tsy misy mponina!
Hohasoavina ny olona mitoky amin’ny Tompo,
sy manantena ny Tompo ho tokiny!
Manahaka ny hazo nambolena eo amoron-drano izy,
mandatsaka ny fakany mankany amin’ny rano mandeha;
tsy matahotra rahefa tonga ny hainandro,
sady maitso ravina mandrakariva;
tsy manahy izay taona fahamainana izy,
ary tsy mitsahatra ny mamoa.

Mamitaka mihoatra ny zavatra rehetra ny fo,
sady simba: iza no hahalala azy?
Izaho Tompo izay mandinika ny fo,
sy mamantatra ny voa;
ary ny hanaovako izany,
dia mba hamaly ny olona araka ny lalany,
sy araka ny vokatry ny asany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 1, 1-2. 3. 4 sy 6)

Sambatra ny olona manao ny Tompo ho tokiny.

Endrey ny hasambaran’ny olona
tsy manaraka ny hevitry ny ratsy fanahy,
tsy mandeha amin’ny lalan’ny mpanota
na monina amin’ny fonenan’ny mpaneso;
fa ny lalàn’ny Tompo no sitrany:
ny lalàny no saininy andro aman’alina.

Toy ny hazo maniry amoron-drano velona izy,
mamokatra ara-potoana, tsy malazo ravina;
izay rehetra ataony, mahomby avokoa!

Tsy mba toy izany ny ratsy fanahy:
fa mova tsy akofa paohin-drivotra.
Fa ny lalan’ny olo-marina, fantatry ny Tompo;
ny lalan’ny mpanota kosa, mamery!

Evanjely

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Indro ankehitriny ny fotoana tsara, indro ankehitriny ny androm-pamonjena.

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 16, 19-31)

Ianao moa nahita soa ary i Lazara kosa nozoim-pahoriana; koa ankehitriny, mba azy ny fanalana alahelo fa anao ny fijaliana.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny Farisianina nanao hoe:

“Nisy mpanankarena anankiray niakanjo jaky sy rongonim-bazaha madinika,
sady nanao fihinanam-be isan’andro.
Ary nisy koa mahantra ferena anankiray atao hoe Lazara
nivalandòtra teo am-bavahadiny.
Naniry hihinana ny sombin-kanina latsaka tamin’ny latabatr’ilay mpanankarena izy,
fa ny alika avy no tonga ka nilelaka ny feriny.
Ary maty ilay mahantra ka nentin’ny anjely tany an-tratran’i Abrahama;
dia maty koa ilay mpanankarena ka nalevina.
Tao amin’ny fitoeran’ny maty, ilay nijaly iny izy, dia niandrandra,
ka tazany teny lavitra teny i Abrahama sy i Lazara teo an-tratrany,
ka niantso izy nanao hoe:

‘Ry kiaky Abrahama ô! mamindrà fo amiko,
mba iraho kely re i Lazara handroboka ny loha fanondrony ao anaty rano
mba hampangatsiatsiaka ny lelako ahay,
fa mijaly loatra aho eto anatin’ity lelafo ity.’

Fa hoy i Abrahama taminy:

‘Anaka, tsarovy fa tamin’ny andro niainanao,
ianao moa nahita soa ary i Lazara kosa nozoim-pahoriana:
koa ankehitriny kosa mba azy ny fanalana alahelo, fa anao ny fijaliana.
Sady amin’ireto toerantsika ireto,
dia misy hantsana makadiry natao hanelanelana antsika,
ka izay te-hiala aty hankany aminareo tsy afaka;
ary izay eny kosa tsy afaka miampita aty.’

Dia hoy izy:

‘Mihanta aminao re aho, ry kiaky,
mba iraho kely i Lazara ho any an-tranon-draiko
(fa manan-drahalahy dimy aho),
mba hilaza aminy ny marina,
fandrao tonga amin’itony fitoerana fijaliana itony koa izy ireo.’

Fa hoy i Abrahama taminy:

‘Manana an’i Môizy sy ny Mpaminany izy ireo,
ka aoka hihaino an’ireo izy.’

Fa hoy izy:

‘Tsia re, ry kiaky Abrahama ô!
fa raha anankiray amin’ny maty no mankany aminy,
dia hibebaka izy.’

Fa hoy i Abrahama taminy:

‘Raha tsy mihaino an’i Môizy sy ny Mpaminany izy,
dia tsy hino na dia misy mitsangan-ko velona aza.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.