Vakiteny voalohany

Bokin’i Jeremia Mpaminany (Jer. 17, 5-10)

Ho voaozona ny olona mitoky amin’olombelona; fa hohasoavina izay mitoky amin’ny Tompo.

Izao no lazain’ny Tompo:

“Ho voaozona ny olona izay mitoky amin’olombelona,
sy manao ny nofo ho sandriny,
ary miala amin’ny Tompo ny fony!
Manahaka ny anjavidy eny an-tany lava volo izy,
ary rahefa misy hasambarana tonga, tsy ifaliany;
honina amin’ny tany karankaina any an’efitra,
any amin’ny tany sira, tsy misy mponina!
Hohasoavina ny olona mitoky amin’ny Tompo,
sy manantena ny Tompo ho tokiny!
Manahaka ny hazo nambolena eo amoron-drano izy,
mandatsaka ny fakany mankany amin’ny rano mandeha;
tsy matahotra rahefa tonga ny hainandro,
sady maitso ravina mandrakariva;
tsy manahy izay taona fahamainana izy,
ary tsy mitsahatra ny mamoa.

Mamitaka mihoatra ny zavatra rehetra ny fo,
sady simba: iza no hahalala azy?
Izaho Tompo izay mandinika ny fo,
sy mamantatra ny voa;
ary ny hanaovako izany,
dia mba hamaly ny olona araka ny lalany,
sy araka ny vokatry ny asany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 1, 1-2. 3. 4 sy 6)

Sambatra ny olona manao ny Tompo ho tokiny.

Endrey ny hasambaran’ny olona
tsy manaraka ny hevitry ny ratsy fanahy,
tsy mandeha amin’ny lalan’ny mpanota
na monina amin’ny fonenan’ny mpaneso;
fa ny lalàn’ny Tompo no sitrany:
ny lalàny no saininy andro aman’alina.

Toy ny hazo maniry amoron-drano velona izy,
mamokatra ara-potoana, tsy malazo ravina;
izay rehetra ataony, mahomby avokoa!

Tsy mba toy izany ny ratsy fanahy:
fa mova tsy akofa paohin-drivotra.
Fa ny lalan’ny olo-marina, fantatry ny Tompo;
ny lalan’ny mpanota kosa, mamery!

Evanjely

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Indro ankehitriny ny fotoana tsara, indro ankehitriny ny androm-pamonjena.

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 16, 19-31)

Ianao moa nahita soa ary i Lazara kosa nozoim-pahoriana; koa ankehitriny, mba azy ny fanalana alahelo fa anao ny fijaliana.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny Farisianina nanao hoe:

“Nisy mpanankarena anankiray niakanjo jaky sy rongonim-bazaha madinika,
sady nanao fihinanam-be isan’andro.
Ary nisy koa mahantra ferena anankiray atao hoe Lazara
nivalandòtra teo am-bavahadiny.
Naniry hihinana ny sombin-kanina latsaka tamin’ny latabatr’ilay mpanankarena izy,
fa ny alika avy no tonga ka nilelaka ny feriny.
Ary maty ilay mahantra ka nentin’ny anjely tany an-tratran’i Abrahama;
dia maty koa ilay mpanankarena ka nalevina.
Tao amin’ny fitoeran’ny maty, ilay nijaly iny izy, dia niandrandra,
ka tazany teny lavitra teny i Abrahama sy i Lazara teo an-tratrany,
ka niantso izy nanao hoe:

‘Ry kiaky Abrahama ô! mamindrà fo amiko,
mba iraho kely re i Lazara handroboka ny loha fanondrony ao anaty rano
mba hampangatsiatsiaka ny lelako ahay,
fa mijaly loatra aho eto anatin’ity lelafo ity.’

Fa hoy i Abrahama taminy:

‘Anaka, tsarovy fa tamin’ny andro niainanao,
ianao moa nahita soa ary i Lazara kosa nozoim-pahoriana:
koa ankehitriny kosa mba azy ny fanalana alahelo, fa anao ny fijaliana.
Sady amin’ireto toerantsika ireto,
dia misy hantsana makadiry natao hanelanelana antsika,
ka izay te-hiala aty hankany aminareo tsy afaka;
ary izay eny kosa tsy afaka miampita aty.’

Dia hoy izy:

‘Mihanta aminao re aho, ry kiaky,
mba iraho kely i Lazara ho any an-tranon-draiko
(fa manan-drahalahy dimy aho),
mba hilaza aminy ny marina,
fandrao tonga amin’itony fitoerana fijaliana itony koa izy ireo.’

Fa hoy i Abrahama taminy:

‘Manana an’i Môizy sy ny Mpaminany izy ireo,
ka aoka hihaino an’ireo izy.’

Fa hoy izy:

‘Tsia re, ry kiaky Abrahama ô!
fa raha anankiray amin’ny maty no mankany aminy,
dia hibebaka izy.’

Fa hoy i Abrahama taminy:

‘Raha tsy mihaino an’i Môizy sy ny Mpaminany izy,
dia tsy hino na dia misy mitsangan-ko velona aza.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Osea Mpaminany (Os 6, 1-6)

Ny famindram-po no sitrako fa tsy ny sorona.

Tamin’izany andro izany,
nifampilaza ny vahoaka Israelita nanao hoe:

“Andeha isika hiverina amin’ny Tompo;
fa Izy no namiravira.
Izy no hahasitrana antsika;
mikapoka Izy,
nefa hamehy ny ferintsika koa.
Rahefa afaka indroa andro
dia hataony velona indray isika;
amin’ny andro fahatelo
dia hatsangany isika
ka ho velona eo anatrehany.
Mahalalà isika,
mikeleza aina hahalala ny Tompo isika.
Mahatoky, toy ny an’ny maraina, ny fiposahany;
ary ho avy amintsika
toy ny tandrifin-drahona,
toy ny fara orana manamando ny tany.”

Ary Andriamanitra namaly hoe:

“Inona no hataoko aminao, ry Efraima?
Inona no hataoko aminao, ry Jodà?
Fa ny fitiavam-bavakareo
dia tahaka ny rahona maraina,
tahaka ny ando amin’ny maraina
ka levona vetivety.
Noho izany,
nataoko potika, tamin’ny tenin’ny mpaminany,
novonoiko tamin’ny tenin’ny vavako izy ireo;
toy ny mazava miposaka no ho fitsarana anao.
Fa ny famindram-po no sitrako
fa tsy ny sorona;
ary ny fahalalana an’Andriamanitra
mihoatra noho ny sorona dorana.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 50, 3-4. 18-19. 20-21ab)

Ny famindram-po no sitraky ny Tompo.

Iantrao aho, ry Tompo Andriamanitra,
fa Ianao manko lalim-pitiavana.
Mba koseho re ny heloka vitako,
dia diovy aho hiala amin’ny otako.

Lavinao tsotra izao ny fanatitra,
toy izany ireo sorona dorana;
ny fanahy torotoro, ry Tompoko,
io no sorona tianao hatolotro.

I Siôna omeo fitsimbinana,
mba areno ilay Jerosalemako.
Dia ho manitra indray ny fanatitra
sy ny sorona isan-karazany.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Hitsangana aho ho any amin’ny raiko, ka hanao aminy hoe: “Dada ô, nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho.”

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 18, 9-14)

Nidina ilay poblikanina nohamarinina tany an-tranony fa tsy ilay farisianina.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa nanao ity fanoharana ity
tamin’ireo sasany natoky tena ho marina sy nanebaka ny namany:

“Nisy roa lahy niakatra nivavaka tany an-tempoly.
Farisianina ny iray, ary poblikanina ny anankiray.
Nitsangana ilay farisianina ka nivavaka tao am-pony hoe:

‘Andriamanitra ô! misaotra Anao aho
fa tsy mba tahaka ny olona hafa izay mpangalatra,
tsy marina, mpijangajanga, na tahaka itsy poblikanina itsy akory aza;
mifady hanina indroa isan-kerinandro aho,
ary mandoa ny ampahafolon’ny fananako rehetra.’

Fa ilay poblikanina kosa nijanona eny lavidavitra eny
sady tsy sahy niandrandra ny lanitra akory,
fa nandona ny tratrany nanao hoe:

‘Andriamanitra ô! mamindrà fo amiko, fa mpanota aho.’

Lazaiko aminareo
fa ity no nidina efa nohamarinina tany an-tranony,
fa tsy ilay anankiray;
fa izay rehetra manandra-tena no haetry,
ary izay manetry tena no hasandratra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Osea Mpaminany (Os. 14, 2-10)

Aoka isika tsy hilaza hoe: Avy amin’ny asan-tananay ny Andriamanitray.

Izao no lazain’ny Tompo:

“Miverena amin’ny Tompo ry Israely,
fa ny helokao no nahalavo anao.
Mitondrà teny ianareo, miaraka aminareo,
ka miverena amin’ny Tompo;
lazao aminy hoe:

‘Esory ny heloka rehetra ary raiso izay tsara.
Aoka hatolotray Anao ho solon’ny vantotr’ombalahy
ny teny avy amin’ny molotray.
I Asora tsy hamonjy anay,
izahay tsy hitaingin-tsoavaly’,

na hiteny hoe:

‘Ry Andriamanitray ô!
amin’ny asan’ny tananay.
Ianao izay ahitan’ny kamboty fiantrana!’

Hositraniko ny fiodinany;
ho tiako amin’ny foko tokoa izy,
fa efa niala taminy ny fahatezerako.
Ho toy ny ando Aho amin’i Israely;
ka haniry toy ny lisy izy,
ary handatsaka ny fakany tahaka an’i Libàna.
Ny rantsany hisandrahaka:
ny voninahiny, ho toy ny fototr’ôliva,
ary ny fofony manitra ho tahaka ny an’i Libàna.
Izy ho avy hiala sasatra ao ambanin’ny alokalony,
hampahavokatra ny vary indray;
haniry toy ny voaloboka izy;
ary ho tahaka ny divain’i Libàna ny anarany.
I Efraima, inona no mbola mba hataony any amin’ny sampy?
Izaho no efa mamaly ny fangatahany
sy mitsinjo azy tahaka ny sipresa maitso Aho;
Izaho no iavian’ny voanao.
Izay hendry no aoka hahafantatra izany zavatra izany,
izay manan-tsaina aoka hiaiky izany ho marina.
Fa mahitsy ny lalan’ny Tompo;
ka ny marina no hizotra eo,
fa ny mpiodina kosa, lavo aminy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 80, 6d-8a. 8bd-9. 10-11ab. 14 sy 17)

Izaho no Tompo Andriamanitrao, mandrenesa re, ry Israely.

Fa inona moa izany teny reko,
toa teny tsy fantatro, teny hafa:
nalàko eo an-tsorony re ny bao
sy ny enta-mavesatra nolanjainy.

Niantso raha ory ka novonjeko,
tanaty oram-baratra novaliako.
Ianao, ry vahoakako mihainoa.
Ry Israeliko, mandrenesa.

Tandremo mitsaoka andriamani-kafa,
mandray ny andriamanitr’ireo vahiny.
Fa Izaho re no Tompo Andriamanitrao,
nampakatra anao avy tany Ejipta!

Indrisy raha nihaino Ahy ireo olon-tiako,
ka i Israely nanaraka Ahy:
Ny oloko ho nomeko vary kanto,
niampy tantely tam-batolampy!

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Tsy ny mofo ihany no iveloman’ny olona, fa ny teny rehetra aloaky ny vavan’Andriamanitra.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 12, 28b-34)

Ny Tompo Andriamanitsika no hany Tompo tokana, ary tiavo Izy.

Tamin’izany andro izany,
nisy mpanora-dalàna anankiray nanatona an’i Jesoa
sy nanontany Azy hoe:

“Inona no voalohany amin’ny didy rehetra?”

Ary i Jesoa namaly azy hoe:

“Ny voalohany indrindra amin’izy rehetra dia ity:

Mihainoa, ry Israely:
Ny Tompo Andriamanitsika no hany Tompo tokana
koa tiavo ny Tompo Andriamanitrao
amin’ny fonao rehetra sy amin’ny fanahinao rehetra,
sy amin’ny sainao rehetra ary amin’ny herinao rehetra.

Izany no didy voalohany.
Ary ity no faharoa mitovy aminy koa:

Tiavo ny namanao, tahaka ny tenanao.
Tsy misy didy lehibe mihoatra noho ireo.”

Dia hoy ilay mpanora-dalàna taminy:

“Tsara izany, ry Mpampianatra.
Marina indrindra ny nilazanao fa tokana Andriamanitra,
ary tsy misy hafa afa-tsy Izy,
ka ny tia Azy amin’ny fo rehetra,
sy amin’ny fanahy rehetra,
ary amin’ny hery rehetra,
ary ny tia namana tahaka ny tena,
dia lehibe lavitra noho ny sorona dorana rehetra
sy ny fanatitra hafa rehetra.”

Nony hitan’i Jesoa fa namaly tamim-pahendrena izy,
dia hoy Izy taminy:

“Tsy lavitra ny fanjakan’Andriamanitra ianao.”

Ary hatramin’izay,
dia tsy nisy olona sahy nanontany Azy intsony.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Jeremia Mpaminany (Jer. 7, 23-28)

Ity no firenena tsy nihaino ny feon’Andriamanitra Tompony.

Izao no nolazain’ny Tompo:

“Ny amin’ny didy nomeko ny vahoakako,
dia izao no nolazaiko taminy.
Mihainoa ny feoko;
ary Izaho ho Andriamanitrareo,
ary ianareo ho vahoakako;
mizora amin’ny lalana rehetra handidiako anareo,
mba ho sambatra ianareo.
Kanefa izy ireo tsy nihaino na nanongilan-tsofina,
fa nandeha araka ny saim-pantany,
nanaraka ny hamafin’ny fo ratsiny;
nihemotra izy fa tsy nandroso.
Hatramin’ny andro nivoahan’ny razanareo tany Ejipta,
ka mandraka androany,
dia naniraka ny mpaminany mpanompoko rehetra ho any aminareo Aho,
naniraka azy vao maraina isan’andro Aho;
kanefa izy ireo tsy nihaino Ahy,
tsy nanongilan-tsofina:
fa nanamafy ny hatony,
nanao ratsy mihoatra ny razany aza.
Holazainao aminy izany rehetra izany,
nefa tsy hihaino anao izy;
hiantsoantso azy ireo ianao,
nefa tsy hamaly anao izy.
Ka dia izao no holazainao azy ireo:

‘Ity no firenena tsy nihaino ny feon’Andriamanitra Tompony,
sady tsy nety nino anatra;
very ny fahamarinana,
fa tsy eo am-bavany intsony.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 94, 1-2. 6-7. 8-9)

Enga anie ianareo anio hahaheno ny feon’ny Tompo, ary tsy hanamafy ny fonareo.

Avia! mifalia ka hobio ny Tompo,
Ilay vatolampy sy vonjintsika.
Andeha mankeo anoloany hisaotra,
hihira sy hiantsa ary hankalaza Azy.

Avia miondreha ary miankohofa.
Hitsaoka Ilay Tompo nanao antsika.
Fa Izy no tena Andriamanitsika:
isika vahoaka sy ondry fiandriny.

Aza dia mafy fo toy ny tany an’efitra,
toy ny tany Masà sy tany Meribà.
Ny razanareo dia nitsapa Ahy,
kanefa nahita ny asa vitako!

Evanjely

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Ario lavitra anareo ny fahadisoana rehetra nataonareo, hoy ny Tompo; ary manaova fo vaovao sy saina vaovao.

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 11, 14-23)

Izay tsy momba Ahy dia manohitra Ahy.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa,
nandroaka demony ary moana izany demony izany.
Nony voaroaka ny demony dia niteny ilay moana,
ka gaga ny vahoaka;
fa ny sasany tamin’izay teo nanao hoe:

“I Belzeboba lehiben’ny demony no androahany ny demony.”

Ary ny sasany kosa naka fanahy Azy
ka nangataka famantarana avy any an-danitra taminy.
Fa i Jesoa nahalala ny heviny ka nanao taminy hoe:

“Rava izay fanjakana miady an-trano;
mianjera mifanongoa ny trano;
ka raha miady an-trano àry i Satana,
ahoana no haharetan’ny fanjakany?
satria lazainareo fa i Belzeboba no androahako ny demony.
Ary raha amin’ny herin’i Belzeboba àry no androahako ny demony,
amin’ny herin’iza kosa no androahan’ny zanakareo azy?
Koa izy ireo ihany no ho mpitsara anareo.
Fa raha ny rantsan-tanan’Andriamanitra no androahako ny demony,
dia efa tonga aminareo tokoa ny fanjakan’Andriamanitra.
Raha lehilahy matanjaka sy ary fiadiana tsara
no miambina ny tranony,
dia voaaro ny fananany rehetra;
fa raha tonga kosa ny mahery noho izy
ka mandresy azy,
dia sady hahalasa ny fiadiany rehetra izay nitokiany
no hizara izay nobaboiny.
Izay tsy momba Ahy, dia manohitra Ahy,
ary izay tsy miara-mamory amiko dia manahaka.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.