Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz 55, 1-11)

Mankanesa aty amin’ny rano, na ianareo tsy manam-bola aza.

Ianareo rehetra izay mangetaheta,
mankanesa aty amin’ny rano,
na dia ianareo tsy manam-bola aza;
avia mividiana vary ka mihinàna;
avia hividy tsy amim-bola na takalo,
hividy divay sy ronono.
Nahoana ianareo no mandany vola amin’izay tsy hanina;
sy izay nisasaranareo amin’izay tsy mahavoky?
Koa mihainoa Ahy ary mihinàna izay tsara;
ary aoka ny fanahinareo hiravoravo amin’izay hanina fy.
Atongilano ny sofinareo, ka mankanesa aty amiko;
mihainoa ka aoka ho velona ny fanahinareo;
ary hanao fanekena mandrakizay aminareo Aho,
ka hanome anareo ny fahasoavana nampanantenaina an’i Davida.
Indro izy natsangako ho vavolombelona eo amin’ny firenena;
ho mpifehy sy mpandidy ny firenena.
Indro ianao hiantso ny firenena tsy fantatrao,
ary ny firenena tsy nahalala anao hidodododo ho eo aminao,
noho ny amin’ny Tompo Andriamanitrao,
sy ilay Masin’i Israely,
satria nomeny voninahitra ianao.
Mitadiava ny Tompo dieny mbola mety ho hita Izy;
miantsoa Azy dieny mbola akaiky Izy.
Aoka ny ratsy fanahy hiala amin’ny lalany,
ary ny meloka hiala amin’ny heviny;
ka hiverina amin’ny Tompo izy,
dia hamindràny fo,
hiverina amin’Andriamanitra fa hamela malalaka Izy.

Fa ny fihevitro tsy fihevitrareo,
ary ny lalanareo tsy mba lalako,
— teny marin’ny Tompo, —
Tahaka ny haavon’ny lanitra noho ny tany
no haavon’ny lalako noho ny lalanareo,
sy haavon’ny fihevitro noho ny fihevitrareo.
Tahaka ny ranon’orana aman’oram-panala,
milatsaka avy any an-danitra,
ka tsy miverina any raha tsy efa maninteraka sy mahalonaka ny tany,
sy mampaniry ny zavatra mitsiry avy aminy,
ka mampahazo voa famafy ny mpamafy,
ary hanina ho an’ny mpihinana;
toy izany ny teniko izay aloaky ny vavako:
tsy miverina amiko foana izy,
fa mahatanteraka izay tiako,
sy mahatontosa izay namoahako azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Iz. 40, 1-5. 9-11

Indro fa tonga amin’ny heriny ny Tompo Andriamanitra.

Ampionony, ampionony ny vahoakako,
hoy ny Andriamanitrareo.
Mitenena amin’ny fon’i Jerosalema,
ary ataovy antso avo aminy,
fa tapitra ny fanompoany,
voaonitra ny helony,
voarainy tamin’ny tanan’ny Tompo
ny indroa heny valin’ny fahotany.

Injany misy feo miantso hoe:
Misavà lalana any an’efitra ho an’ny Tompo,
manorena arabe any an-tany lava volo
ho an’ny Andriamanitsika.
Aoka ny lohasaha rehetra hasandratra,
ny tendrombohitra aman-kavoana rehetra haetry,
ny avo hanjary tany lemaka,
ary ny vato mideza ho lembalemba.

Miakara any an-tendrombohitra avo ianao,
izay mitondra ny teny soa ho an’i Siôna.
Manandrata feo mafy ianao,
izay mitondra ny teny soa
ho an’i Jerosalema;
manandrata feo, fa aza matahotra,
lazao amin’ny tanàn’i Jodà hoe:
Indro ny Andriamanitrareo.

Indro fa tonga amin’ny heriny ny Tompo,
ny sandriny mampiasa ny fahefany.
Indro miaraka aminy ny valisoa avy aminy,
ary ny tamby homeny, eo anoloany.
Toy ny mpiandry ondry hiandry ny andian’ondriny:
handray ny zanak’ondry amin’ny sandriny,
hitondra an’ireny eo an-trotroany
ary handroaka moramora ny mampinono.

Vakiteny faharoa

Taratasy voalohan’i Masindahy Joany Apôstôly (1 Jo. 5, 1-9)

I Jesoa no ilay avy tamin’ny rano sy ny ra.

Ry hava-malala,
izay rehetra mino fa i Jesoa no Kristy
dia nateraka avy amin’Andriamanitra;
ary izay rehetra tia Ilay niteraka Azy,
dia tia Azy naterany koa.
Ny marika ahafantarana fa tia ireo zanak’Andriamanitra isika,
dia ny fitiavantsika an’Andriamanitra
sy ny fitandremana ny didiny,
satria izay nateraka avy amin’Andriamanitra
dia mandresy an’izao tontolo izao;
ary ny fandresena izay naharesy an’izao tontolo izao
dia ny finoantsika.
Iza àry no maharesy an’izao tontolo izao,
afa-tsy izay mino fa i Jesoa no Zanak’Andriamanitra?

Dia Izy no Ilay avy tamin’ny rano sy ny ra;
tsy tamin’ny rano ihany,
fa tamin’ny rano sy ny ra;
ary ny Fanahy no manambara,
satria ny Fanahy no fahamarinana.
Fa misy telo no manambara any an-danitra,
dia ny Ray sy ny Teny ary ny Fanahy Masina;
ary Izy telo ireo dia mifanaraka.
Misy telo koa no manambara ety an-tany,
dia ny Fanahy sy ny rano sy ny ra;
ary mifanaraka tsara izy telo ireo.
Raha ny fanambaràn’ny olona aza raisintsika,
mainka fa ny fanambaràn’Andriamanitra izay lehibe lavitra;
ary ny fanambaràn’Andriamanitra dia ny nanambaràny ny Zanany indrindra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia, aleloia.

Nisokatra ny lanitra, ary hoy ny feon'Andriamanitra Ray hoe: Ity no Zanako malalako indrindra, henoy Izy.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 1, 6b-11)

Ianao no Zanako malalako, Ianao no ankasitrahiko.

Tamin’izany andro izany,
nitory teny i Joany nanao hoe:

“Avy aoriako Ilay mahery noho izaho,
ka tsy mendrika hiondrika hamaha ny fehi-kapany akory aho.
Izaho nanao batemy anareo tamin’ny rano,
fa Izy kosa hanao batemy anareo amin’ny Fanahy Masina”.

Ary tamin’izany andro izany,
dia tonga avy any Nazareta tanànan’i Galilea i Jesoa,
ka nataon’i Joany batemy tao Jordany.
Raha vao niala avy tao anaty rano Izy,
dia nahita ny lanitra nisokatra,
sy ny Fanahy nidina tahaka ny voromailala, nankeo amboniny;
ary nisy feo avy tany an-danitra nanao hoe:

“Ianao no Zanako malalako,
Ianao no ankasitrahiko”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Joany Apôstôly (1 Jo 5, 5-6. 8-13)

Misy telo no manambara ety an-tany, dia ny Fanahy sy ny rano sy ny ra.

Ry malala,
iza àry no maharesy an’izao tontolo izao,
afa-tsy izay mino fa i Jesoa no Zanak’Andriamanitra?
Dia Izy no ilay avy tamin’ny rano sy ny ra,
tsy tamin’ny rano ihany,
fa tamin’ny rano sy ny ra, ary ny Fanahy no manambara,
satria ny Fanahy no fahamarinana.
Misy telo no manambara ety an-tany,
dia ny Fanahy sy ny rano sy ny ra;
ary mifanaraka tsara izy telo ireo.
Raha ny fanambaràn’ny olona aza raisintsika
mainka fa ny fanambaràn’Andriamanitra,
izay lehibe lavitra;
ary ny fanambaràn’Andriamanitra,
dia ny nanambaràny ny Zanany indrindra.
Koa izay mino ny Zanak’Andriamanitra
dia manana izany fanambaràna izany ao anatiny;
fa izay tsy mino kosa
dia mampandainga an’Andriamanitra
satria tsy mino ny fanambaràny ny Zanany.
Ary izany fanambaràna izany dia izao:
nomen’Andriamanitra ny fiainana mandrakizay isika,
ary ao amin’ny Zanany izany fiainana izany.
Koa izay manana ny Zanaka dia manana ny fiainana;
fa izay tsy manana ny Zanak’Andriamanitra kosa,
dia tsy manana ny fiainana.
Izaho no nanoratra izany aminareo,
dia ny mba hahafantaranareo
fa manana ny fiainana mandrakizay ianareo
izay mino ny Anaran’ny Zanak’Andriamanitra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo 147, 12-13. 14-15. 19-20

Ankalazao ny Tompo, ry Jerosalema.

Ry Jerosalema, aoka ianao hiantsa,
derao Andriamanitra, ry Siôna!
Ilay manamafy ny vavahady,
miahy ireo ankizy ao anatinao.

Miantoka anao handry fehizay,
manetsaka anao mena-bary kanto:
mandefa ny didiny ho etý an-tany,
dia teny miriotra tsy hay tohaina.

Nametraka ny hafany ho an’i Jakôba,
ny didy aman-tsatany ho an’i Israely!
Tsy misy olon-kafa nomeny izany:
ny satany manko nafeniny azy.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ary ny Teny dia tonga nofo, ka nonina taty amintsika. Izay rehetra nandray Azy dia nomeny fahazoana ho tonga Zanak’Andriamanitra.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk 1, 6b-11)

Ianao no malalako indrindra, Ianao no ankasitrahiko.

Tamin’izany andro izany,
nitory teny i Joany Batista, ka nilaza hoe:

“Avy aoriako Ilay mahery noho Izaho,
ka tsy mendrika hiondrika hamaha ny fehinkapany akory aho.
Izaho nanao batemy anareo tamin’ny rano,
fa Izy kosa hanao batemy anareo amin’ny Fanahy Masina.”

Ary tamin’izany andro izany,
dia tonga avy any Nazareta, tanànan’i Galilea i Jesoa,
ka nataon’i Joany batemy tao Jordany.
Raha vao niala avy tao anaty rano Izy,
dia nahita ny lanitra nisokatra,
sy ny Fanahy Masina nidina tahaka ny voromailala,
nankeo amboniny,
ary nisy feo re avy tany an-danitra nanao hoe:

“Ianao no Zanako malalako,
Ianao no ankasitrahako.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Joany Apôstôly (1 Jo 3, 11-21)

Niala tamin’ny fahafatesana ho amin’ny fiainana isika, satria tia rahalahy.

Ry malala,
araka ny teny azo sy renareo hatramin’ny voalohany
dia tsy maintsy mifankatia isika,
fa tsy mba hanahaka an’i Kaina
izay avy amin’ilay ratsy
ka namono nahafaty ny rahalahiny.
Ary ahoana moa no namonoany azy?
— Dia satria ratsy ny asany,
fa ny an’ny rahalahiny kosa dia marina.
Aza gaga, ry rahalahy,
raha halan’izao tontolo izao ianareo.
Isika dia mahalala fa niala tamin’ny fahafatesana
ho amin’ny fiainana, satria tia rahalahy.
Izay tsy tia kosa
mitoetra ao amin’ny fahafatesana.
Izay rehetra mankahala ny rahalahiny,
dia mpamono olona,
ary fantatrareo fa tsy misy mpamono olona
manana ny fiainana mandrakizay mitoetra ao anatiny.
Izao no nahafantarantsika ny Fitiavana:
nahafoy ny Ainy ho antsika Izy.
Koa tsy maintsy mahafoy ny aintsika
ho an’ny rahalahy koa isika.
Raha misy manankarena amin’izao fiainana izao,
ka mahita ny rahalahiny mahantra,
nefa mihirim-belona aminy,
ahoana no itoeran’ny fitiavana an’Andriamanitra ao anatiny?
Anaka,
aza tia am-bava sy amin’ny teny fotsiny,
fa amin’ny asa sy amin’ny fo tokoa.
Izany no hahafantarantsika
fa avy amin’ny marina isika,
sy hahazoantsika mampatoky ny fontsika
eo anatrehan’Andriamanitra.
Fa raha ny fontsika aza
manameloka antsika,
mainka fa Andriamanitra,
izay lehibe noho ny fontsika,
sady mahalala ny zavatra rehetra.
Ry malala,
raha tsy manameloka antsika ny fontsika,
dia mahazo manatona an’Andriamanitra amin-toky isika.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo 99, 2. 3. 4. 5

Hobio ny Tompo, ry tany tontolo.

Hobio Izy Tompo, ry tany tontolo,
ka fo falifaly anompoana ny Tompo.
Tongava eo aminy, mihira miravo!

Ekeo fa ny Tompo no Andriamanitra,
fa Azy isika satria nohariany.
Sy tena vahoakany, ondry fiandriny.

Ireo vavahadiny idiro amin-tsaotra,
ny ao an-kianjany idiro amin-dera.
Derao Izy Tompo, ny Anarany isaory.

Miaiky isika fa tsara ny Tompo.
Fa mandrakizay ny fitiavany antsika,
amin’ny taona rehetra ny fahamarinany.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Fahiny tamin’ny fotoana sy ny fomba samihafa, dia efa niteny tamin’ny razantsika Andriamanitra tamin’ny vavan’ny mpaminany, fa amin’izao andro farany izao kosa indray, dia tamin’ny alalan’ny Zanany no nitenenany tamintsika.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo 1, 43-51)

Ianao no Zanak’Andrimanitra, Ianao no Mpanjakan’i Israely.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa dia niroso nankany Galilea,
ary nifanena tamin’i Filipo Izy
ka nanao taminy hoe:

“Manaraha Ahy.”

Avy ao Betsaïda,
tanàna niavian’i Andre sy i Piera ihany koa i Filipo.
I Filipo kosa nifanena tamin’i Natanaely
ka nanao taminy hoe:

“Efa hitanay ilay voalazan’i Môizy
tao amin’ny Lalàna sy nambaran’ny mpaminany,
dia i Jesoa zanak’i Jôsefa avy any Nazareta.”

Ka hoy i Natanaely taminy:

“Moa mba mety hisy zava-tsoa va
avy any Nazareta?”

Dia hoy i Filipo taminy:

“Avia, ary zahao.”

Nony nahita an’i Natanaely
tamy nanatona Azy i Jesoa,
dia nilaza azy hoe:

“Io no tena Israelita tokoa,
izay tsy misy fitaka.”

Ka hoy i Natanaely taminy:

“Ahoana no nahalalanao ahy?”

Ary hoy ny navalin’i Jesoa azy:

“Talohan’ny niantsoan’i Filipo anao,
dia hitako tao ambanin’ny aviavy ianao.”

Dia namaly Azy i Natanaely ka nanao hoe:

“Raby ô,
Ianao no Zanak’Andriamanitra,
Ianao no Mpanjakan’i Israely.”

Ary hoy i Jesoa taminy.

“Mino ianao satria nilazako
fa hitako tao amin’ny ambanin’ny aviavy ianao;
mbola hahita zava-dehibe noho izany aza ianao.”

Dia hoy koa Izy:

“Lazaiko marina dia marina aminareo,
fa hahita ny lanitra misokatra
sy ny Anjelin’Andriamanitra miakatra sy midina
ao ambonin’ny Zanak’Olona ianareo.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.