Vakiteny voalohany

Boky faharoan’i Samoela (2 Sam. 15, 13-14. 30 ; 16, 5-13a)

Andeha isika handositra fa tsy misy hahafahantsika amin’i Absalôma.

Tamin’izany andro izany,
nisy olona tonga nilaza tamin’i Davida, nanao hoe:

“Tafaraikitra amin’ny fanarahana an’i Absalôma
ny fon’ny lehilahy amin’i Israely.”

Ka hoy i Davida tamin’ny mpanompony rehetra
tao aminy tany Jerosalema:

“Mitsangàna, andeha isika handositra,
fa tsy misy hahafahantsika amin’i Absalôma.
Andao faingana fandrao dia tampohiny isika,
ka ataony idiran-doza eto,
sady hasiany amin’ny lelan-tsabatra ny tanàna.”

Niakatra ny tendrombohitra Oliva i Davida,
niakatra sy nitomany izy,
sady nisaron-doha ary nandeha tsy nikiraro;
ny vahoaka rehetra nanaraka azy koa nisaron-doha
ary nitomany teny am-piakarana.
Nony tonga tao Bahorîma ny Mpanjaka,
indro nisy lehilahy anankiray,
atao hoe Semeia, zanak’i Gerà,
iray fianakaviana tamin’ny ankohonan’i Saola,
nivoaka avy tao, dia nandroso izy sady nanozona,
ary nitora-bato an’i Davida
mbamin’ny mpanompon’i Davida mpanjaka rehetra;
ary ny vahoaka mbamin’ny lehilahy mahery kosa tamin’izay,
dia teo ankavanany sy ankaviany.
Izao no tenin’i Semeia nanozona azy:

“Mandehana any, mandehana any,
ry ilay mpandatsa-drà, ry olon’i Beliala!
Indro natsingerin’ny Tompo aminao ny ran’ny tamingan’i Saola rehetra
izay nosoloinao toerana mba ho mpanjaka;
natolony ho eo an-tanan’i Absalôma zanakao ny fanjakana
ka indro fa idiran-doza ianao izao,
satria lehilahy mpandatsa-drà ianao.”

Ka hoy i Abisaia zanak’i Sarvià tamin’ny mpanjaka:

“Ahoana no anozonan’ilay alika maty io ny mpanjaka tompoko?
Avelao kely aho handeha hanapaka ny lohan’io!”

Fa hoy ny navalin’ny mpanjaka:

“Tsy manan-draharaha aminareo aho, ry zanak’i Sarvià!
Aoka hanozona izy,
satria raha ny Tompo no nanao taminy hoe:
Ozòny i Davida:
zovy moa no hanao aminy hoe:
ahoana no anaovanao izany?”

Ary hoy i Davida tamin’i Abisaia
sy ny mpanompony rehetra:

“He, ny zanako naloaky ny kiboko aza itý
mitady ny aiko;
ka mainka io zana-Benjamina io!
Avelao izy hanozona,
fa didin’ny Tompo taminy izany.
Angamba hijery ny fahoriako ny Tompoko
ka soa no hataon’ny Tompo amiko
ho valin’izao ozona androany izao.”

Ary i Davida sy ny olony nanohy ny diany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 3, 2-3. 4-5. 6-7

Mitsangàna, ry Tompo! Vonjeo aho, ry Andriamanitro!

Tompo ô! drey itý hamaroan’ny rafiko
sy ireo mitsangan-kanohitra ahy,
sy ireo mikendry ny aiko:
fa vonjen’Andriamanitra hono aho!

Kanjo, Ianao, ry Tompo no mpanao soa ahy,
voninahitro, mpanatràka ny lohako!
Izaho niantso ka niantso ny Tompo:
Izy nanoina tany am-Bohiny masina!

Izaho mandry, dia matory, dia mifoha:
fa ny Tompo manohana ahy!
Tsy atahorako izay vahoaka alinalina
manemitra ahy hatraiza hatraiza!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Aza mba hamafisina ny fonareo anio, fa henoy ny feon’ny Tompo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 5, 1-20)

Mivoaha amin’itý lehilahy itý, ry fanahy maloto.

Tamin’izany andro izany,
nony tafita ny ranomasina i Jesoa sy ny mpianany
dia tonga tao amin’ny tanin’i Geraseny;
ka vao niala tao an-tsambo kely Izy,
dia inty nisy lehilahy anankiray azon’ny fanahy maloto avy tany am-pasana nanatona Azy.
Tany am-pasana izy io no nitoetra,
ary tsy nisy olona nahatana azy am-patorana intsony
na dia tamin’ny gadra aza,
fa matetika no nafatotra tamin’ny gadra sy tamin’ny rojo vy ny tongony aman-tanany,
nefa nopotehiny ny rojo vy ary notapahiny ny gadrany,
ka tsy nisy olona nahafolaka azy.
Ary mandrakariva dia any am-pasana sy any an-tendrombohitra any foana izy
no mirenireny na andro na alina,
sady minananana no mandrà-tena amin’ny vato.
Fa nony nahatazan-davitra an’i Jesoa izy
dia nihazakazaka ka niankohoka teo anatrehany,
ary niantso tamin’ny feo mahery hoe:

“Moa mifaninona izaho sy Ianao,
ry Jesoa Zanak’Andriamanitra Avo indrindra?
Mifona aminao amin’ny Anaran’Andriamanitra re aho,
aza dia mampijaly ahy”,

satria i Jesoa efa nanao taminy hoe:

“Mivoaha amin’ity lehilahy ity, ry fanahy maloto.”

Ary nanontany azy Izy nanao hoe:

“Iza no anaranao?”

Dia novaliany hoe:

“Lejiona no anarako,
fa betsaka izahay.”

Ary nifona dia nifona taminy izy
mba tsy horoahiny hiala amin’izany tany izany.
Ary eo akaikin’ny tendrombohitra dia nisy kisoa betsaka, andiany iray, nihinana,
ka nangataka taminy ireo demony nanao hoe:

“Alefaso izahay ho any amin’ny kisoa mba hiditra ao aminy.”

Dia nekeny.
Ka nivoaka ny fanahy maloto, dia niditra tao anatin’ny kisoa,
ary rifatra nivarina teny amin’ny hantsana ho any amin’ny ranomasina
ny kisoa andiany iray, tokony ho roa arivo,
ka maty tao amin’ny ranomasina.
Dia nandositra ny mpiandry azy
ka nilaza izany tany an-tanàna sy teny an-tsaha;
ary nivoaka ny olona hizaha izany zavatra izany.
Nankany amin’i Jesoa izy ireo,
ary nahita an’ilay azon’ny demony (izay nisy lejiona)
nipetraka sy nitafy lamba ary nanan-tsaina,
ka raiki-tahotra tery.
Nony nolazain’izay nahita tamin’izy ireo
izay nahazo ilay azon’ny demony sy ny kisoa,
dia nihanta tamin’i Jesoa izy ireo, mba hiala amin’ny taniny.
Ary nony niakatra teo an-tsambo kely Izy,
dia niangavy taminy ilay azon’ny demony mba hanaraka Azy;
fa tsy navelany izy, fa hoy Izy taminy:

“Andeha ihany mody any an-tranonao
any amin’ny havanao ka lazao aminy izay zava-dehibe nataon’ny Tompo taminao
sy ny namindrany fo taminao.”

Dia lasa izy ka nampiely tany Dekapôly
ny zavatra rehetra nataon’i Jesoa taminy,
ary gaga ny olona rehetra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Deterônômy (Det 18, 1. 5-20)

Hanangana Mpaminany iray Aho, ary hapetrako eo am-bavany ny teniko.

Tamin’izany andro izany,
i Môizy niteny tamin’ny vahoaka nanao hoe:

“Hanangana Mpaminany anankiray tahaka ahy eo afovoanao,
eo amin’ny iray firenena aminao,
ny Tompo Andriamanitrao;
hohenoinareo izy.
Izany no nangatahinao tamin’ny Tompo Andriamanitrao tany Hôreba,
tamin’ny andro nivoriana, nataonao hoe:

‘Aoka tsy ho feon’ny Tompo Andriamanitro intsony no ho henoko,
ary aoka tsy hahita izany afo lehibe izany intsony aho,
fandrao maty’”.

Dia hoy ny Tompo tamiko:

“Tsara ny voalazan’izy ireo.
Hananganako Mpaminany anankiray tahaka anao,
avy eo amin’ny iray firenena aminao izy;
hapetrako eo am-bavany ny teniko
dia holazainy amin’izy ireo ny zavatra rehetra handidiako azy.
Ka raha misy tsy mihaino ny teniko,
izay holazainy amin’ny Anarako,
dia Izaho no hampamoaka azy ny amin’izany.
Fa ny Mpaminany izay entim-piavonavonana kosa,
ka manambara amin’ny Anarako ny teny tsy nodidiako holazainy,
na miteny amin’ny anaran’andriamani-kafa,
dia ho faty izany Mpaminany izany”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 94, 1-2. 6-7. 8-9

Enga anie ianareo anio ka mba hihaino ny feony, fa aza manamafy fo!

Avia! Ndeha isika hihoby ny Tompo,
hankalaza ny Vatolampy famonjena antsika;
andeha hiseho eo anoloany amin-tsaotra,
hankalaza Azy amin’antsa.

Midira! Ndao hiankohoka sy hitsaoka,
handohalika eo anoloan’ny Tompo nanao antsika.
Fa izy no Andriamanitsika;
isika kosa, vahoaka, ondriny eo an-tanany.
Enga anie ianareo anio
ka mba handre ny feony!

Aza manamafy fo toy ny tany an’efitra,
tamin’ny andro nifandirana sy nihatsiana,
raha naka fanahy Ahy ny razanareo,
na dia efa nahita ny asako aza.

Vakiteny faharoa

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinty (1 Kôr. 7, 32-35)

Izay tsy manambady dia miahy ny momba ny Tompo mba ho masina.

Ry kristianina havana,
tsy tiako ho maro ahîna ianareo.
Izay tsy manambady, dia miahy ny momba ny Tompo,
mba hahafaly ny Tompo;
fa ny lehilahy izay manambady kosa,
miahy ny momba izao fiainana izao mba hahafaly ny vavy,
ka voazara izy.
Toy izany koa ny vehivavy;
izay tsy manambady sy ny virjiny,
dia miahy ny momba ny Tompo,
mba ho masina ny vatany amam-panahiny;
fa ny vehivavy izay manambady kosa
dia miahy ny momba izao fiainana izao,
mba hahafaly ny lahy.
Ny hahasoa anareo anie no nilazako izany,
fa tsy ny hamadika anareo e!
natoroko anareo ny tena mety hikambananareo amin’ny Tompo tsy aman-tsampona.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Fanahy sy fiainana, ry Tompo, ny teny voalazanao; Ianao no manana ny teny fiainana mandrakizay.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 1, 21-28)

Nampianatra azy ireo toy ny manana fahefana Izy.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa sy ny mpianany nankany Kafarnaôma,
ka ny sabata voalohany ihany,
dia niditra tao amin’ny Sinagôga Izy ary nampianatra ny olona.
Dia gaga izy ireo tamin’ny fampianarany,
satria nampianatra azy toy ny manana fahefana Izy,
fa tsy mba tahaka ny mpanora-dalàna.
Ary tao amin’ny Sinagôgany
dia nisy lehilahy anankiray azon’ny fanahy maloto,
ary niantso mafy izy nanao hoe:

“Mifampaninona izahay sy Ianao,
ry Jesoa avy any Nazareta?
Tonga hampahita loza anay va Ianao?
Fantatro raha Ianao,
dia ilay Masin’Andriamanitra”.

Fa nandrahona azy i Jesoa nanao hoe:

“Mangina,
ary mivoaha amin’io lehilahy io”.

Ary ny fanahy maloto nampifanintontsintona azy,
dia niantso tamin’ny feo mahery ka nivoaka taminy.
Gaga ny olona rehetra, ka nifampilaza hoe:

“Inona ity?
Fampianarana vaovao inona re ity?
fa ny fanahy maloto avy no didiany ka manaiky Azy”.

Dia niely eran’i Galilea rehetra ny lazany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky faharoan’i Samoela (2 Sam. 12, 1-7a. 10-17)

Nanota tamin’ny Tompo aho.

Tamin’izany andro izany:
Naniraka an’i Natàna ho any amin’i Davida ny Tompo,
ka tonga tany aminy izy, dia nanao taminy hoe:

“Nisy olona roa lahy tao amin’ity tanàna anankiray;
ny iray mpanan-karena ary ny iray mahantra.
Omby aman’ondry sesehena no an’ilay mpanan-karena;
fa ondrivavy kely anankiray novidiny no mba an’ilay mahantra.
Nompiany izy ka nitombo tao aminy niaraka tamin’ny zanany,
nihinana tamin’ny mofony,
nisotro tamin’ny kapoakany,
natory teny an-trotroany,
ary nataony toy ny zanany vavy.
Nanam-bahiny kosa ilay mpanan-karena,
nefa tsy nety naka tamin’ny ondriny na ny ombiny izy
hanamboarana sakafo ho an’ilay vahiny tonga tao aminy;
fa ny ondrivavin’ilay mahantra no nalainy sy namboariny,
ho an’ilay olona tonga tao aminy.”

Nirehitra fatratra tamin’izany olona izany ny fahatezeran’i Davida,
ka hoy izy tamin’i Natàna:

“Raha velona koa ny Tompo
dia marina raha tsy mendrika ny hovonoina izay olona nanao izany,
ary ilay ondrivavy honerany efatra heny,
noho izy nahavita an’izany sy tsy nanana antra.”

Dia hoy i Natàna tamin’i Davida:

“Tsy iza fa ianao izany olona izany.
Koa ankehitriny noho ianao nanamavo Ahy,
sy naka ny vadin’i Oria Heteanina, ho vadinao,
dia tsy hiala amin’ny taranakao mandrakizay kosa ny sabatra.
Izao no lazain’ny Tompo:
Indro fa ny ankohonanao,
hananganako ny loza hihatra aminao;
ny vadinao hotsoahiko eo imasonao,
ka homeko ny mifanolo-bodirindrina aminao,
izay handry aminy eo anatrehan’izao masoandro izao;
fa ianao dia mangingina no nanaovanao izany,
ary Izaho kosa dia eo imason’i Israely rehetra
sy anatrehan’izao masoandro izao no hanaovako izany.”

Dia hoy i Davida tamin’i Natàna:

“Nanota tamin’ny Tompo aho.”

Fa hoy kosa i Natàna tamin’i Davida:

“Navelan’ny Tompo ny helokao, ka tsy ho faty ianao.
Nefa nampanesoinao ny Tompo ny fahavalony
tamin’izany zavatra nataonao izany
ka noho izany dia ho faty ny zanaka naterakao.”

Dia lasa nankany an-tranony i Natàna.
Ary nasian’ny Tompo ny zaza nateraky ny vadin’i Oria, tamin’i Davida,
ka nandraiki-narary mafy.

Nivavaka tamin’Andriamanitra ho an’ny zaza i Davida
sady nifady hanina;
ary niditra izy ka nandry tamin’ny tany nandritra ny alina.
Ka niangavy mafy taminy ny loholona tao an-tranony,
mba hampiarina azy amin’ny tany;
nefa tsy nety izy, ary tsy niara-nihinana tamin’ireo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 50, 12-13. 14-15. 16-17

Amorony fo madio aho, ry Andriamanitra.

Fo madio vaovao no angatahiko,
sy fanahy mahatoky tanteraka.
Aza alàna aminao aho, ry Tompoko,
ny Fanahy aza esorinao amiko.

Amereno hafaliana aho ho vonjiko,
dia tolory fanahy tena mendrika.
Ny mpanota hotoroako lalana,
aminao no tsy maintsy hiverenany.

Mba fafao amin’izay ny tomaniko,
hilazako fa Ianao no hany marina.
Eny, Tompo ô, sokafy ny molotro,
dia hidera tokoa izany vavako.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ampianaro ahy, ry Tompo, ny lalanao; ary tariho ho amin’ny lala-mahitsy aho.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 4, 35-40)

Iza ity no manaiky Azy ny rivotra sy ny ranomosina?

Tamin’izany andro izany, hariva ny andro,
ary i Jesoa niteny tamin’ny mpianany hoe:

“Andeha isika hita ho eny an-dafin-drano.”

Dia nilaozan’izy ireo teo ny olona
ka nentiny tamin’izao tao an-tsambo kely i Jesoa,
ary nisy sambo kely maromaro koa niaraka taminy.
Ary nisy tafio-drivotra mahery nampisavoana ny onjan-drano
hatrany anaty sambo kely,
ka efa nihafeno rano izy.
Fa i Jesoa kosa natory teo amin’ny sisin’ny sambo kely
tambonin’ny ondana,
ka nofohazin’izy ireo Izy nilazany hoe:

“Ry Mpampianatra ô,
tsy mampaninona Anao va raha maty izahay?”

Dia nifoha Izy ka niteny mafy ny rivotra,
ary nilaza tamin’ny ranomasina hoe:

“Mangina, mitonia.”

Dia nitsahatra ny rivotra,
ary nitony dia nitony ny andro.
Ary hoy Izy tamin’izy ireo:

“Nahoana no saro-tahotra ianareo?
Tsy mbola manam-pinoana ihany va ianareo?”

Ary natahotra dia natahotra izy ireo ka nifampilaza hoe:

“Iza moa io,
fa ny rivotra sy ny ranomasina avy no manaiky Azy?”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.